Ογκίδια Δέρματος

Μερικά από τα πιο κοινά καλοήθη ογκίδια του δέρματος είναι τα εξής:

• Σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση: Είναι καλοήθης ανάπτυξη ανώριμων κερατινοκυττάρων και αποτελεί το συχνότερο καλοήθη δερματικό όγκο στους ηλικιωμένους. Η αιτιολογία της είναι ελλιπώς κατανοητή και συνδέεται με γενετική προδιάθεση. Έχει τη μορφή βλατίδας ή πλάκας με σκούρο χρώμα και η εικόνα της θυμίζει λιωμένο κερί. Μπορεί να ερεθιστεί από εξωτερικό τραύμα, π.χ. από αυθόρμητο κνησμό, και τείνει να αιμορραγεί εύκολα. Συνήθως αποτελεί μεμονωμένη βλάβη, ωστόσο μπορεί να εμφανιστεί κι ως πολλαπλή σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση. Εντοπίζεται κυρίως στον κορμό, στο πίσω μέρος των βραχιόνων, στο κεφάλι, στο πρόσωπο και στο λαιμό.
• Πυογόνο κοκκίωμα: Πρόκειται για καλοήθη αγγειακό όγκο που χαρακτηρίζεται από ταχεία ανάπτυξη και τάση για αιμορραγία. Έχει άγνωστη αιτιολογία και σχετίζεται με τον τραυματισμό της περιοχής στην οποία εμφανίζεται και την εγκυμοσύνη. Το πυογόνο κοκκίωμα είναι μαλακό, στρογγυλό κι έντονα ερυθρό.
• Δερματοΐνωμα: Πρόκειται για αργά αναπτυσσόμενο, στο χρώμα του δέρματος ή καφέ οζίδιο και δημιουργείται ως αποτέλεσμα πολλαπλασιασμού ινοβλαστών που οδηγεί σε μικρή, ινώδη καλοήθη ανάπτυξη στο δέρμα. Η αιτιολογία του είναι ελλιπώς κατανοητή και ενίοτε σχετίζεται με τσιμπήματα εντόμων ή τραύμα. Εντοπίζεται συχνότερα στα κάτω άκρα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα.
• Λίπωμα: Κοινός καλοήθης όγκος του υποδόριου μαλακού ιστού, που αποτελείται από ώριμα λιποκύτταρα. Είναι άγνωστης αιτιολογίας και συνδέεται με γενετική προδιάθεση. Είναι ένας αργά αναπτυσσόμενος, στρογγυλός, μαλακός κι ελαστικός όγκος, ο οποίος εμφανίζεται άλλοτε μεμονωμένα κι άλλοτε πολλαπλά. Εντοπίζεται συνήθως στο κεφάλι, το λαιμό, τους ώμους και την πλάτη.
• Ακροχόρδονες ή θηλώματα: Συνιστούν μικρές και, συνήθως, ελαφρώς αποχρωματισμένες, θηλωματώδεις δερματικές βλάβες που εμφανίζονται συχνότερα σε δερματικές πτυχές. Εμφανίζεται κατά 50% – 60% σε άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών, με το σχετικό ποσοστό να αυξάνεται με την ηλικία. Η αιτιολογία τους δεν είναι πλήρως κατανοητή. Συνήθως προκύπτουν σε θέσεις που το δέρμα εκτίθεται σε τριβή. (π.χ. το κατώτερο τμήμα του λαιμού, μασχάλες, υπομαστική πτυχή, βουβωνική περιοχή). Σχετίζεται με τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) και ενδοκρινικές αλλαγές. (π.χ. κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης, στην παχυσαρκία, στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2). Οι περιεδρικοί ακροχορόρδονες συνδέονται με τη νόσο του Crohn.
• Χηλοειδή: Πρόκειται για δερματικές βλάβες που προκαλούνται από υψηλό πολλαπλασιασμό ινοβλαστών και παραγωγή κολλαγόνου ως υπερβολική απόκριση ιστού σε, συνήθως μικρούς, τραυματισμούς του δέρματος. Ξεκινούν ως δύσμορφες ουλές που με το χρόνο αυξάνονται σε όγκο. Συνήθως εμφανίζονται στους λοβούς των αυτιών, στο πρόσωπο (ειδικά στα μάγουλα), στα άνω άκρα, στο στήθος και το λαιμό.